… Ομως το κέρδος είναι καλο…

… Ομως το κέρδος είναι καλο …

Μια ρεαλιστική περιγραφή του κοσμου μας δείχνει τη θλίψη και την ανησυχία μας και το βαθμό των αναγκών μας.

Θα ήθελα, επιπλέον, να τοποθετω το ζήτημα του « κέρδος », ειδικά στο θέμα των υλικών και οικονομικών, στο χρόνο και καθ ‘όλη τη ζωή πάνω στη γη: η λειτουργία της φύσης, η του ατόμου , η της κοινωνίας και  η της ανθρωπότητας είναι παρόμοιες.

Το κέρδος δεν είναι κακό πράγμα: πράγματι, το άτομο έχει επίγνωση των απειλών της ζωής και θέλει να προχωρήσει . Εχει μέσα του την επιθυμία, ζωτική και φυσικη, της σωματικήσ υγείασ και ΕΥΤΥΧΙΑΣ σε όλους τους τομείς, που το κέρδος σε όλους και τους τομείς, μπορεί να βοηθήσει φυσικα. Εκ τούτου, όταν ένας στοχαστής μελετά ένα πρόγραμμα για την εταιρεία, το κέρδος είναι ο στόχος πάντα κατανοητος ( ο καπιταλισμός, ο κομμουνισμός, ο σοσιαλισμός, ο αναρχισμός, η θρησκεία, ο  αθεϊσμός, η φιλοσοφία,  η ηθική …).

Στην εποχή μας, οι άνθρωποι που ήταν απο πάντοτε  αδέλφες, εγιναν γείτονες και συνδέονται ολοένα και περισσότερο οικονομικά από ό, τι πριν.

 

Πώς να καταπολεμήσουμε  τις εγωιστικες υπερβολές των λίγων εις βάρος των άλλων άμεσως και σε βάρος του κόσμου  μακροπρόθεσμα;

Ακριβώς όπως υπάρχουν ισορροπίες στο εμπόριο φυσικο, ιδιως το κερδος μου το δικό μου δεν πρεπει – και δεν θα μπορούσε λογικά – ειναι σε βάρος των άλλων: το πρόοδος είναι για όλους και κανεται όλοι μαζί. Γονείς, εκπαιδευτικοί, πολιτικές, θρησκευτικές, … μπορουν  να υποστηρίξουν  αυτή την ιδέα, εφόσον εγκαταλείψουν όλα τον εγωισμό και το συντεχνιακό. Αδελφότητα και  δικαιοσύνη είναι οι κανόνες μιας ορθολογικής και αειφόρου οικονομίας. Να μάθω για να κρατήσω τη θέση μου, να σεβαζω τη του άλλου, είναι ένας γενικός κανόνας καλής διαχείρισης για την ισόρροπη πρόοδο. Να τοποθετήσομαι στη θέση του άλλου και να διαχειριστω με αυτον  ειναι  τα πιο αποτελεσματικα κινητήρα της προόδου. Μια μακροπρόθεσμη λογική προβληματισμό σχετικά με τις δαπάνες επιτρέπει την αφαίρεση των περιττών δαπανών (πόλεμοι δαπάνες και απερίσκεπτη καταστροφή όλων των ειδών): δύο ισχυρούς επιταχυντές της προόδου, το τελευταίο κοστίζει τίποτα, αλλά αφορά όλους.

Αυτό είναι το πώς η εικόνα ενου κακου κοσμου μπορει να συμπληρώνεται με μια συμμετρική διάταξη: μερικοί – και πιο συχνά άτομα παρα ομάδες η πατριδες η κρατοι   – ζουν ήδη το δώρο, το φιλοδώρημα, τη συγχώρεση, τη γενναιοδωρία, τον αλτρουισμό. Για αυτους, το εγωιστικό κέρδος  δεν είναι πλέον η ανώτερη άξια. Σε αυτή την περίπτωση, το δίλημμα: « Σιγουρια του κλουβιου η επικινδυνη ελευθερια »  θα ηταν επιλυθομενo : η ελευθερία θα είναι τόσο ασφαλης όσο το κλουβί. Εκ τούτου, να ορίσέ κατ ‘αρχάς το κερδος  καλο  για όλους και τον καλόν τρόπον για να γίνει αυτό: εδώ και για αιώνες η ανθρώπινη εμπειρία και τα ποικίλα παραδείγματα αφθονούν: όλοι μας, τις μέλισσες, πρέπει να τις γνωρίζουμε για να τις ανακαλυπτουμε σε αλλους και να μην εγκαταλείπουμε την προσπάθεια.

 

 

Μ. Σ. Ρ.

Publié le 7 octobre 2011 par Administration du site