Η προέλευση του ελληνικού χρέους δεν είναι όπως η δική μας (ΣτΜ: Γάλλους), συνεπώς, τους δίνει μια δικαιολογία που δεν έχουμε εμείς, και δείχνει ακόμη και τις πιθανές βελτιώσεις! Πρέπει, από αυτή τη διάγνωση, να θεσπιστεί ένα σχέδιο μείωσης του χρέους που θα συνδυάζει την αποτελεσματική μείωση των διαρθρωτικών ελλειμμάτων με την κυκλική χρηματοδότηση του ελλείμματος και με επενδύσεις με που θα ανασηκώσουν την οικονομία.
Μια δικαιολογία: η έλλειψη προετοιμασίας κατά την είσοδο στη ζώνη του ευρώ, ψευδαισθήσεις και αρπακτικά.
Η Ευρώπη, (είναι η αρχοντιά της, αλλά και την αδυναμία της), έχει δεχθεί στο εσωτερικό της, για λόγους ηθικούς και πολιτικούς, με τα μάτια κλειστά, την Ελλάδα καθώς και ορισμένες άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης μετά την πτώση του Τείχους, ακόμη και και αν δεν πληρούσαν τα επιβαλλόμενα οικονομικά κριτήρια. Η Ελλάδα, υπό την κυβέρνηση του κ. Σημίτη (κεντροαριστερά) είπε ψέματα σ’ αυτούς που ήθελαν να εξαπατηθούν. Απλή κοινή λογική. Η ερώτηση θα έπρεπε να είχε τεθεί θα ήταν: Ποιες θα είναι οι συνέπειες αυτής της εισόδου μας στην ΕΕ και στη συνέχεια στο ευρώ; (Και εκεί πάλι, η περίπτωση της Ελλάδας, αξίζει να την αναλογιστούμε για να προετοιμαστούμε για άλλες αντίστοιχες εξελίξεις).
Όταν η Ελλάδα προσχώρησε στο ευρώ, η σύγκλιση των ελληνικών τιμών έναντι των ευρωπαϊκών δημιούργησε έναν τεράστιο πληθωρισμό! Από το 1999 έως το 2009, το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος αυξήθηκε κατά 50% (στη Γερμανία κατά 10% κατά την ίδια περίοδο). Έτσι ελληνική ανταγωνιστικότητα μειώθηκε, σαν ξαφνικά η δραχμή ανατιμήθηκε κατά 40%. Οι εξαγωγές στη συνέχεια μειώθηκαν (ευρωπαϊκός ανταγωνισμός, και ακόμη και τουρκικός) καθώς και κύρια « εξαγωγή » της Ελλάδος, ο τουρισμός, (« η Ελλάδα έχει γίνει πιο ακριβή! »).
Ως αποτέλεσμα του πληθωρισμού και του κόστους του ευρώ, η παραγωγή έγινε « ακριβή », επίσης η ίδια η βιομηχανία βρέθηκε σε δύσκολη θέση, εξ ου και το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου (και της αύξησης της ανεργίας) και τα υψηλά επίπεδα του κρατικού ελλείμματος. Το κράτος, αντί να κάνει τα πάντα για να αντιμετωπίσει αυτό το έλλειμμα (καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας, της φοροδιαφυγής, προσπάθεια να ελεγχθεί το κόστος παραγωγής), κατέφυγε εκ νέου στο χρέος, και μάλιστα για τον ίδιο σκοπό, για την καταπολέμηση της ανεργίας και την τόνωση της κατανάλωσης προσέλαβε ακόμη και υπηρέτες, και αγόρασε ή κρατικοποιούσε τις δημόσιες επιχειρήσεις… Αλλά οι εν λόγω υπάλληλοι δεν αξιοποιήθηκαν, κατά κύριο λόγο, για την αύξηση των εσόδων του κράτους (καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της μαύρης εργασίας, τον έλεγχο των τιμών, των προστίμων και των φόρων). Η πρόσληψή τους είχε κυρίως ως αποτέλεσμα την αύξηση των κρατικών δαπανών και του χρέους.
Για να μειωθεί το έλλειμμα αυτό, η κυβέρνηση αποφάσισε να ιδιωτικοποιήσει ορισμένους τομείς, αλλά αυτές οι ιδιωτικοποιήσεις δεν ήσαν επιτυχείς διότι η βιομηχανία δεν ήταν πλέον ανταγωνιστική.
Για την αντιμετώπιση αυτών των ελλειμμάτων, η Ελλάδα άκουσε τις παραπλανητικές σειρήνες που έλεγαν ότι η κατανάλωση βοηθά στο να βρεθούν φορολογικά έσοδα και προσέφυγε σε χρηματοδότες, οι οποίοι διαβεβαίωναν, χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα και καθησύχαζαν ότι τα δάνεια θα είναι μόνο προσωρινά, αλλά … επιβάλλοντας, με τα μάτια μισόκλειστα, επιτόκια σταδιακά υψηλότερα, όσο ανέβαινε και ο κίνδυνος της μη αποπληρωμής τους. Το χρέος δημιούργησε μία δομική χιονοστοιβάδα. Η Ελλάδα απέκρυψε τις δυσκολίες της κάτω από τις προσχηματικές επενδύσεις στην άμυνα και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μη ζητώντας την γνώμη της Ευρώπης, δεν έλαβε καμμία νομική συμβουλή. Ακόμα χειρότερα, το 2010, ωθήθηκε να δανειστεί χρήματα για να αγοράσει όπλα από χώρες της Ευρώπης που επιθυμούσαν να της τα εξάγουν. Εάν η Ελλάδα έχει δανειστεί πέραν των δυνατοτήτων της, το σφάλμα εμπίπτει εν μέρει σ ‘αυτούς που συνεχίζουν, ακόμα και μέσα στην ίδια την κρίση, να υποστηρίξουν ψευδείς θεωρίες, (κατανάλωση ως σκοπός ή ως καθοριστικός παράγοντας επανεκκίνησης ή αναζωογόνησης της ανάπτυξης ) ή ώθησαν την Ελλάδα (και άλλες χώρες) στα πλαίσια των δικών τους συμφερόντων, σε απερίσκεπτες δαπάνες. Ισολογισμός για το 2011 των δαπανών: 350 δισεκατομμύρια από το χρέος και το έλλειμμα του 8,9% . Απολογισμός των πολιτικών λιτότητας: 908.000 άνεργοι ποσοστό ανεργίας 18,4% τον Αύγουστο (= + 48% σε σύγκριση με το 2010) και η μείωση του ΑΕΠ για το 2011 να αναμένεται στο – 2,8% ..
Αλλά η ελληνική κατάσταση είναι λιγότερο χειρότερη από ό,τι λένε
Είναι μέσα σε αυτή την ακραία κατάσταση που η Ελλάδα μπορεί να αποδείξει ότι εξακολουθεί να είναι η ίδια γεμάτη ενέργεια χώρα του Θεμιστοκλή . Στη ρίζα των προβλημάτων της, μπορούμε να εντοπίσουμε όντως δυνατότητες και πόρους που ήδη υπάρχουν (αυτό δεν συμβαίνει σε πολλές χώρες). Η μείωση του δημοσίου ελλείμματος της, θα συμβεί εν μέρει χάρις στα κεφάλαια που θα συρρεύσουν στην Ελλάδα, τα οποία οφείλονται σε τέσσερις λόγους, εξωτερικούς ως προς την χώρα, και σε άλλους οκτώ παράγοντες οι οποίοι αντιπροσωπεύουν σοβαρές ελλείψεις ή αδικαιολόγητες δαπάνες, και οι οποίοι είναι εσωτερικοί, και τέλος με τρεις δράσεις που θα της επιτρέψουν να ενεργοποιήσει μια ταχεία ανάκτηση των κεφαλαίων στο εσωτερικό μέτωπο. (Όλα αυτά τα σημεία έχουν λεπτομερή ανάλυση στο http://www.1-360.net/category/grece-recente-ou-contemporaine/).
Τέσσερα σημεία που αφορούν τις χώρες ή τις περιπτώσεις στις οποίες η Ελλάδα βρίσκεται σε ισχυρή ηθική θέση να αιτηθεί βοήθειας:
1) Η Ελλάδα δικαιούται αποζημιώσεις πολέμου που δεν έχουν ακόμη καταβληθεί (160 δισεκατομμύρια σε σύγχρονες τιμές) : το μορατόριουμ που χορηγήθηκε στη Γερμανία παραμένει εύθραυστο και θα πρέπει λογικά να αναιρεθεί. Η ανάκληση στην τάξη, από της Χάγης ή από άλλο οργανισμό απαιτείται πριν από κάθε ενδεχόμενη διαπραγμάτευση.
2) η Ελβετία και άλλες χώρες που ενθαρρύνουν τη φυγή κεφαλαίων και τη φοροδιαφυγή ( 5 δισ. το 2010 , αλλά εδώ και πολλά χρόνια) μέσω του τραπεζικού απορρήτου πρέπει να είτε εγκαταλείψουν αυτή την πρακτική, είτε να πληρώσουν, προσωρινά και εν αναμονή, ένα μέρος από τα έσοδα που αυτό τους αποφέρει, το οποίο θα δώσει χρήματα στην Ελλάδα (συμφωνία για τον ίδιο τον σκοπό έχει ήδη υπογραφεί με τη Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο.)
3) ομοίως και για τους φορολογικούς παραδείσους (όπου έχουν την βάση τους οι εφοπλιστές της Ελλάδας).
4) Οι πιστώτριες τράπεζες, μετά από έναν, εάν είναι δυνατόν Ευρωπαϊκό έλεγχο ο οποίος θα εξακριβώσει τις συνθήκες υπό τις οποίες δάνεισαν (φυσιολογικά όρια, δωροδοκία), πρέπει να εγκαταλείψουν, στη συνέχεια, τις γνωστές απαιτήσεις τους, ως παράνομες ή αθέμιτες, και να δεχθούν την επαναδιαπραγμάτευση του υπολοίπου (μορατόριουμ χωρίς τόκους, χαμηλότερα επιτόκια, μεγαλύτερο χρονικό διάστημα αποπληρωμής), υποθέτοντας ότι το ποσό που διατέθηκε για αποπληρωμή του χρέους δεν μπορεί να υπερβαίνει το 5% των εσόδων του κράτους. Επί του παρόντος, έχει προβλεφθεί ότι οι τράπεζες θα εγκαταλείψουν 100 δισεκατομμύρια χρέους. (Ας σημειώσουμε , ωστόσο, ότι απαιτούν, τρόπος του λέγειν, σε αντάλλαγμα, την αύξηση κεφαλαίου εκ μέρους της Ευρώπης, ενώ, αν από τον έλεγχο προέκυπτε ότι οι απαιτήσεις τους ήταν παράνομες, η Ευρώπη θα έχει νόμιμους λόγους να διαπραγματευτεί την αναδιάρθρωση κεφαλαίων).
Τα τέσσερα αυτά στοιχεία, – τα οποία καταδεικνύουν όλα τους, μία ηθική και δεοντολογική συμπεριφορά σε παγκόσμια κλίμακα – εξαρτώνται συχνά από αποφάσεις της Ευρώπης ή την υποστήριξη της, και, καθώς η Ευρώπη ξέρει ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να φύγει από το ευρώ για να μην επέλθει μια «χαλάρωση» της Ευρώπης, η Ελλάδα μπορεί να τονίσει τα προβλήματα της αυτά και να παρουσιάσει την Ευρωπαϊκή υποστήριξη ως μια επιθυμητή κατάσταση για να μείνει μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο.
Οκτώ σημεία όπου η Ελλάδα μπορεί να ξαναβρεί τους πόρους της ή να αποφύγει περιττές δαπάνες.
Έχει ξεκινήσει ήδη αυτήν τη διαδικασία και μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι αν αγνοήσουμε τον εκθετικά αυξανόμενο φαύλο κύκλο που δημιουργείται από τους τόκους, η Ελλάδα έχει ήδη ανακτήσει τον έλεγχο της κατάστασης (εις βάρος συχνά του ασθενέστερου οικονομικά πληθυσμού). Διαθέτει οκτώ μεγάλα αποθέματα πόρων, μερικά μάλιστα αμέσως διαθέσιμα.
1) Μια αναποτελεσματική διοίκηση, ενώ το ικανό προσωπικό υπάρχει : κάθε ώρα καταβαλλομένη πρέπει να είναι στο έπακρο χρησιμοποιούμενη (βλέπε παρακάτω παραγράφους, + γενική οργάνωση και την κατάρτιση)
2) Η έλλειψη κτηματολογίου: πρέπει να δημιουργηθεί. Οποιοδήποτε αγαθό του οποίου η κυριότητα δεν αποδεικνύεται από κάποιο φυσικό πρόσωπο (συμπεριλαμβανομένης της Εκκλησίας) θα πρέπει να κρατικοποιηθεί και να μεταπωληθεί ή να μισθωθεί από το κράτος.
3) η μαύρη εργασία, η μη ή ελλειπή δήλωσή της, η φοροδιαφυγή, η φυγή κεφαλαίων και η διαφθορά είναι ανήκεστες πληγές, τόσο στους ελευθέρους επαγγελματίες, όσο και στους μισθωτούς, και είναι υπεύθυνες για ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού ελλείμματος .
Η μαύρη εργασία είναι ένα βραχυπρόθεσμο πλεονέκτημα, για εκείνους που εργάζονται κατά αυτόν τον τρόπο, αλλά δίνει κυρίως χρήματα σε εκείνους που χρησιμοποιούν/ εκμεταλλεύονται τους εργαζομένους… χάρη στην μεγάλης κλίμακας φοροδιαφυγή η οποία είναι και προκύπτει. Το Ελληνικό Δημόσιο κατόπιν, σε αυτή την περίπτωση, μπορεί να βρει κεφάλαια γρήγορα, αλλά και σε πιο μακροπρόθεσμη βάση εάν υπάρξουν έρευνες που να βρουν τα χρήματα που είναι κρυμμένα εδώ και πολύ καιρό.
Επιπλέον, εάν το 23% των συνταξιούχων είναι «φτωχοί», ενώ οι συντάξεις αντιπροσωπεύουν το εξαιρετικά υψηλό ποσοστό 11,4% του ΑΕΠ, αυτό δείχνει επίσης ότι ορισμένοι συνταξιούχοι λαμβάνουν σύνταξη παράλογη σε σχέση με αυτό που πραγματικά είχαν καταβάλει.
Η διαφθορά είναι ένα γεγονός που μπορεί να διαγνωστεί ακόμα και αν είναι κρυμμένο.
Μπορεί να απαγορεύσει όλα τα φυσικά πρόσωπα και όλες τις εταιρείες στην επικράτειά της να πραγματοποιήσουν οποιαδήποτε συναλλαγή μέσω των φορολογικών παραδείσων, επί απειλή επιβολής προστίμου αναλόγου ύψους. Μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να φορολογήσει περισσότερο τα κεφάλαια με τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης, τις οικονομικές συναλλαγές, τα περιουσιακά στοιχεία και το εισόδημα των πλουσιότερων νοικοκυριών. Μπορεί να ευνοήσει την άμεση φορολογία (και στην πηγή;).
Αυτές οι τέσσερις πληγές, υποτίθεται χαρακτηριστικές των Ελλήνων, πρέπει να εξαλειφθούν το συντομότερο δυνατόν, από μια απόφαση τόσο συνολική του λαού, όσο και προσωπική του καθενός, αλλά και μέσω του έργου των δημοσίων υπαλλήλων, των οποίων η εργασία είναι αμέσως κερδοφόρα, μιλώντας με οικονομικούς όρους, για το ελληνικό κράτος.
Η Ελλάδα θα ξαναβρεί τους Έλληνες επενδυτές της, που θα επενδύσουν στο εσωτερικό και μια καλύτερη κοινωνική συνοχή.
4) Η κατάσταση της Ελληνικής Εκκλησίας η οποία δεν έχει πληρώσει σχεδόν κανένα φόρο: ο διαχωρισμός εκκλησίας/κράτους είναι επιθυμητός, αλλά στο μεταξύ η Εκκλησία πρέπει να επιδείξει συλλογικό πνεύμα, σεβόμενη πλήρως τους νόμους και δεν μπορεί να διαχωρίζεται από τους Έλληνες αδελφούς της. Το κράτος μπορεί να βοηθήσει την ελληνική Εκκλησία προκειμένου να αυτοδιαχειρίζεται σωστά.
5) Η κατάσταση των Ελλήνων πλοιοκτητών, πρώτοι στον κόσμο στον τομέα τους, οι οποίοι δεν πληρώνουν φόρους επί των κερδών του πρώτου στόλου στον κόσμο, αλλά μόνον έναν φόρο με βάση τη χωρητικότητα, εδρεύουν σε φορολογικούς παραδείσους, ταξιδεύουν υπό ξένες σημαίες τα ¾ του χρόνου κλπ, αντιπροσωπεύουν μόνο το 6% του ΑΕΠ και αποφέρουν μόνο 12 – 15.000.000.000 ευρώ ετησίως. Είναι σαφές ότι οι ιδιοκτήτες θα πρέπει να αποδώσουν ένα σημαντικότερο μέρος των κερδών τους στη χώρα τους.
6) Ο υψηλός αριθμός των ανέργων και ο υψηλός πατριωτισμός στην Ελλάδα (ο οποίος πρέπει να προωθηθεί, παρά ο εθνικισμός) δείχνουν ότι υπάρχει εδώ μεγάλο απόθεμα εθελοντών: το κράτος μπορεί, κατά πάσα πιθανότητα, να συντονίσει μία ομαδική συλλογική προσπάθεια της χώρας που θα αποσκοπεί στο να καταστεί η χώρα ελκυστική για τους τουρίστες και μια χώρα που θα βρει τις προτερόχρονες αξίες της, πριν από τις υπερβολές και τις αποκλίσεις ενός εγωιστικού υλισμού και την ανεντιμότητα.
7) Στρατιωτικές δαπάνες είναι παράλογες (για την αγορά από τους κατασκευαστές όπλων): πρέπει αν γίνει μείωση της δαπάνης σε ένα λογικό ποσοστό (2%) και να ζητήσει από την Ευρώπη να βοηθήσει για να σταματήσει ο κίνδυνος πολέμου.
8) Τα κοινωνικά δικαιώματα είναι πολύ υψηλά: οι συνταξιούχοι λαμβάνουν το 96% του ακαθάριστου ποσού του τελικού μισθού σε ηλικία 65 ετών, έναντι 59% κατά τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ. Οι συντάξεις αντιπροσωπεύουν το 11,5% του ΑΕΠ έναντι του 7,2 % κατά μέσο όρο στις χώρες του ΟΟΣΑ. Μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να γίνουν για να αλλάξουν στο μέλλον αυτά τα εκτός εποχής πλεονεκτήματα, τα οποία και παραλύουν τη χώρα με πολλούς τρόπους: η σταδιακή κατάργηση των παρελθόντων πλεονεκτημάτων δεν θα είναι αναδρομική, αλλά θα πρέπει ξεκάθαρα να ανακοινωθεί. Είναι αδύνατο να μειωθούν αμέσως γιατί 23% των ηλικιωμένων ατόμων στην Ελλάδα είναι φτωχοί έναντι του 13% στις χώρες του ΟΟΣΑ, μία συνέπεια της οικονομίας της μαύρης εργασίας (περίπου 25% του ΑΕΠ), οι οποίοι απέφευγαν την φορολόγηση όταν δούλευαν, αλλά δεν είχαν προετοιμαστεί για την συνταξιοδότησή τους: όταν η συνταξιοδότηση πλέον καταφθάνει, εξ επιλογής ή υποχρεωτική, η κατάληξη είναι τρομερή, προκαλώντας μεγάλες κοινωνικές δαπάνες, και υποβάθμιση της αξίας των ανθρώπων αλλά και των σχέσεων τους .
Κάθε ένα από αυτά τα δώδεκα σημεία που αποτελούν τις αιτίες του ελλείμματος και τις αδυναμίες, μπορούν επίσης να αποδειχθούν αποθέματα δυνάμεων που μπορούν να ανακτηθούν με το κόστος μιας απλής ενέργειας που είναι εύκολα εφικτή από τους ίδιους τους Έλληνες: είναι μια ευκαιρία πραγματικά μοναδική και εξαιρετική, για πολλούς από τους ανωτέρω λόγους, γιατί δεν συμβαίνει κάτι αντίστοιχο σε πολλές άλλες χώρες …
Οι παραβάτες (αιρετοί, αξιωματούχοι, υπεύθυνες χάραξης πολιτικής, οικονομολόγοι ή … απλοί άνθρωποι) θα καταβάλουν ατομικές αποζημιώσεις αντίστοιχες του οικονομικού εγκλήματος, συγχρόνου ή παρελθοντικού, (κοστίζει η φυλάκιση) ή την αποπληρωμή με την μορφή κοινωνικής εργασίας. Απέλαση, στέρηση του εκλογικού δικαιώματος, αποκλεισμό, δημοσίευση των παραβάσεων και των κυρώσεων, αποτελούν μια βασική πτυχή αυτής της πάλης ενάντια σε αυτό που έχει καταστρέψει την κοινωνία, ώστε να μπορέσει να ανοικοδομηθεί.
Έτσι, το μέγιστο δυνατόν των κεφαλαίων που θα προκύψει, θα ανακτηθεί ή θα αφαιρεθεί, πρέπει να διατεθεί για σκοπούς που με την σειρά τους, θα επιτρέψουν την ακόμα μεγαλύτερη συγκέντρωση χρημάτων και θα δράσουν ως μοχλός ανύψωσης.
Ένας τρόπος για να επενδυθούν τα χρήματα και οι διαθέσιμοι πόροι.
Η πολιτεία θα πρέπει να χρησιμοποιήσει την ικανότητά της να ελέγχει και κατευθύνει την οικονομική και χρηματοπιστωτική δραστηριότητα, με στόχο την αύξηση των εξαγωγών, την παραγωγική επένδυση στις επιχειρήσεις που πληρώνουν (ιδίως με οικολογικό στόχο), η οποία θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας. Για να γίνει αυτό, η πολιτεία μπορεί και πρέπει να οργανώσει μια φορολογική πολιτική κινήτρων (με βάση την οικολογία, την δημογραφία, την εκπαίδευση, την παραγωγή), προς την κατεύθυνση επενδύσεων μη κερδοσκοπικού ή ημι-κερδοσκοπικού χαρακτήρα…
Η ανάκαμψη της εγχώριας κατανάλωσης θα επιτευχθεί με την φορολογική και κοινωνική δικαιοσύνη, μέσω επιλογών στραμμένων προς την βελτίωση του επιπέδου της ποιότητας της ζωής των κατοίκων της χώρας με μακροπρόθεσμο ορίζοντα (ειρήνη, οικολογία, μείωση του ΦΠΑ για αγαθά και ζωτικής σημασίας υπηρεσίες) και μη υποκύπτοντας στους πολιτικούς ή στις εταιρικές ανησυχίες.
Σημειώνοντας ότι θα εφαρμόσει ένα τέτοιο πρόγραμμα για να εντείνει τις προσπάθειές της σε όλα τα ανωτέρω σημεία, η Ελλάδα, όντας ξανά ένας υπεύθυνος και αξιόπιστος συνεργάτης, θα μπορέσει να προσελκύσει ξένους επενδυτές, όχι για να αγοράσουν την Ελλάδα, (τέλος στο ξεπύλημα!), όχι για να της ζητήσουν να συνάψει νέα δάνεια, αλλά για να απασχολήσουν, να εκπαιδεύσουν και να κάνουν τους Έλληνες ξανά παραγωγικούς.
Τέλος, προσβλέποντας σε ένα τέτοιο πρόγραμμα, η Ελλάδα μπορεί να αποτανθεί στην ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, και να ζητήσει (όχι από την ΕΚΤ έναν νέο δανεισμό!) αλλά να επιταχύνει την ανάπτυξή της, ώστε να αποφευχθεί η υπερβολική επιρροή των ξένων αγοραστών.
Τα ταμεία της ΕΕ (όχι δάνεια!) μπορούν να δαπανηθούν για την Ελλάδα με την υλοποίηση των επενδύσεων που αναφέρονται:
– στην βοήθεια προς την κυβέρνηση για τον εκσυγχρονισμό της διαχείρισης της χώρας (έλεγχος του παράνομου/νομίμου χρέους, δημόσια διοίκηση, φορολογία, κτηματολόγιο, η διαχείριση των διαθέσιμων πόρων…)
– στην ενέργεια (η Ελλάδα εξαρτάται από το πετρέλαιο κατά 80%, ενώ έχει στην διάθεσή της τον ήλιο, τον άνεμο και τους χειμρρους της Μεσογείου)
– στον Τουρισμό (εκσυγχρονισμός των δομών, εναλλακτικός τουρισμός)
– στο πολιτισμό (ανακαίνιση της πολιτιστικής κληρονομιάς, συνέχιση ανασκαφών και αποκαταστάσεων)
– στην γεωργία (εκσυγχρονισμό και προσαρμογή των υλικών, σκεπτόμενοι την κλιματική αλλαγή και την οικολογία)
– στην βιομηχανία τροφίμων (παύση της παραγωγής στο εξωτερικό, επανεκκίνηση παραγωγών εγκαταλελειμμένων)
– στην επιστημονική κατάρτιση (εναρμόνιση με το ευρωπαϊκό επίπεδο).
Πρέπει να αποφευχθεί στο μέγιστο δυνατό σημείο η εισροή οποιουδήποτε κεφαλαίου που θα αυξήσει το χρέος, και να προτιμηθούν ευρωομόλογα ή ένα νέο σχέδιο τύπου Marshall.
Τα περιθώρια βελτιώσεων είναι λοιπόν πολλά! Η Ευρώπη ανησυχεί ποικιλοτρόπως για αυτές τις μεταρρυθμίσεις και πρέπει να δώσει μια ισχυρή στήριξη, ιδίως δεδομένου ότι είναι συμφέρον και για την ίδια.
Η ελληνική περίπτωση απέχει κατά πολύ από το να είναι η πιο περίπλοκη που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε, διότι η Ελλάδα διαθέτει πόρους που είναι, στην πραγματικότητα, άμεσα προσβάσιμοι και μέσα στα χέρια των Ελλήνων αν θέλουν να τους ανακαλύψουν εκ νέου.
Μ. Σανπώ-Ρουσσελώ
Marguerite Champeaux-Rousselot
A la découverte des mondes de Marguerite... 