Το 2010, περίπου πριν από έξι χρόνια, επισημάνθηκε στην Ελλάδα πώς πρέπει να βγει από το χρέος χωρίς να ελπίζει να λαβει καμία ανακούφιση του ιδιωτικου χρέους, και το ΔΝΤ συμφώνησε. Hταν, μεταξύ άλλων, η αναδιάρθρωση του χρέους που κατειχε ο ιδιωτικός τομέας, εξαγοράσμενο πίσω από δημόσιους οργανισμούς της.
Ελλάδα το καταφερε με την πώληση πολύτιμων περιουσιακων στοιχείων και συνεχίζοντας, στην πραγματικότητα, να χρέωνεται. Η εφαρμογή της λιτότητας, απαραίτητη για την αναδιάρθρωση προκάλεσε μια βαθιά ύφεση. Και είχε ως αποτέλεσμα στην πραγματικότητα το αντίθετο από το επιθυμητό αποτέλεσμα, δηλαδή, την αύξηση του ποσοστου του ελληνικού χρέους: στο τέλος του 2015, έφθασε το 176% του ΑΕΠ (340 δις). Και, αν προοπτικες της ελληνικής βιωσιμότητας του χρέους έχουν επιδεινωθεί, είναι ακριβώς επειδή οι αρχές της ζώνης του ευρώ έχουν ήδη αρνηθεί αρκετές σημαντικές διαγραφες χρεών. Σε αυτήν την περίπτωση, η Ζώνη του ευρώ εξακολουθεί να επιμενει στην δικη της ανάλυσή και ζητά τώρα απο την η Ελλάδα να αλλάξει το πρωτογενές της έλλειμμα, του 2015 ,από 1% του ΑΕΠ, σε πλεόνασμα 3,5%, και στη συνέχεια να το διατηρήσουν μόνιμα, και αυτό με παράλληλη επιστροφή σε δάνεια και τόκους …
Το ΔΝΤ για πρώτη φορά αντεδράσε αρνητικά σε αυτή την πρόταση, δηλώνοντας, όπως και άλλοι είχαν ήδη κάνει, οτι ήταν αδύνατο : αν συνεχίσουμε ετσι, οι νέοι εργαζόμενοι και οι επιχειρήσεις θα φύγουν παίρνοντας μαζί τους τις θεσεις εργασίας, το δυναμισμό και την ενδεχόμενη ανάκαμψη, και η γονατισμενη Ελλάδα θα πεθάινει.
Σύμφωνα με το ΔΝΤ, η Ελλάδα είναι τώρα στα πρόθυρα της ασφυξίας: η εύθραυστη κατάσταση της εξακολουθεί να απαιτεί κάποιες σωτήριες μεταρρυθμίσεις, αλλά δεν θα μπορούσε πλέον να αντεξει κανένα πρόσθετο μέτρο που θα οδηγούσε σε περισσότερη λιτότητα, εκτός αν παράλληλα Ευρωπαϊκοι δημόσιοι πιστωτές της δωσουν οξυγόνον, διαγράφοντας ένα σημαντικό μέρος του χρέους της.
Ως εκ τούτου, το ΔΝΤ προτεινει ένα στόχο πιο ρεαλιστικου ποσοστου, δηλαδή 1,5% του ΑΕΠ, ενώ διευκρινίζει ότι ένας τέτοιος σκοπός δεν μπορεί (παρα) να επιτευχθει μονο σε συνδυασμό με μια ουσιαστική διαγραφη οφειλών από τις οικονομικες αρχές της ζώνης του ευρώ: « Το χρέος της Ελλάδας είναι κατά πολύ μη βιώσιμο, και όσες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και να γίνουν, το χρέος δεν θα ξαναγίνει βιώσιμο χωρίς σημαντική ελάφρυνση του. Παρόμοιως, καμία ποσότητα ελάφρυνσης του χρέους δεν θα επιτρέψει στην Ελλάδα να επιστρέψει σε δυνατή ανάκαμψη χωρίς μεταρρυθμίσεις. »
http://www.imf.org/external/french/np/blog/2016/121216f.htm
The IMF is Not Asking Greece for More Austerity
Posted on December 12, 2016 by iMFdirect
Αν το ΔΝΤ εχει πλέον επίγνωση ότι εκανε λάθος στο εργαλείο, οι ευρωπαίοι ηγέτες ειναι αυτή τη στιγμή αντίθεση με το ΔΝΤ, και συνεχιζουν ακόμα επίσημα, πάλι, όπως και πριν, να αποκλείουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι μόνο πρόθυμοι να εξετάσουν, σε μεταγενέστερη ημερομηνία, την παράταση των προθεσμιών λήξης και τα χαμηλότερα επιτόκια.
Στην πραγματικότητα, ποιος θα μπορούσε να συνεχίζει να πιεζει μια χώρα με ενα χρέος που αναγνωρίζεται ως ανεξόφλητο; Ποια ανθρώπινη ομάδα, όπως ένας βόας σφιγκτήρας, θα πνίξει πεισματικά μια χώρα της οποίας οι προσπάθειες αναγνωρίζονται; Ποιο παράσιτο μόλις εγκατασταθεί στο θύμα του πρόκειται να τροφοδοτήθει απο αυτο, μεχρι να το σκοτώσει, όπως το γκι ; Ποιοι « οικονομολόγοι » μπορουν να υποδεικνύουν ότι το χρέος είναι φτηνό για μια χώρα αν διαρκεσει, ακόμα κι αν αναγκάζεται να υπογραψει νέα δάνεια, πληρωντας τοκους συνολικά πιο σημαντικους ( « Θα πληρώσετε αργότερα παντα αργότερα, αγαπητέ δανειολήπτη, δεν πρέπει να φοβαστε! « ); Όχι, όχι, κανενας οικονομολόγος δεν θα υποδείξει αυτην την λυση ως πραγματικη, αλήθινη, δικαιη, αλλά η σιωπή τους τους αφήνει να πιστευουν και αφήνει τις τράπεζες να κάνουν. Και ποιος ωφελείται από το έγκλημα; Εκείνοι που επωφελούνται από τόκους για τα χρέη αλλων… Αλλά έχουμε ήδη αναφερθεί σε αυτή την ιστοσελίδα site στους δεσμους μεταξύ των ιδιωτικών και δημόσιων τραπεζών και των κυβερνησεων .
Το ΔΝΤ είπε τώρα δυνατά και ξεκάθαρα ότι περισσότερη λιτότητα για να πληρώσουν περισσότερο δεν αποτελεί βιώσιμη λύση … Οι δοκιμάσμενες θεραπείες που δοκιμασθηκαν στον πρώτον ασθενή, ο οποιος δεν είχε πραγματικά καμία τύχη! έχουν δείξει την αναποτελεσματικότητά τους και το ποσον επιβλαβεις ειναι : ο κακως φροντισμενος ασθενής είναι πλέον σε κίνδυνο θανατου. Επομένως, είναι αναγκαίο (αν και ορισμένοι πολιτικοί και οικονομικοί ηγέτες είναι επικριτικοι) ότι οι ηγέτες της ευρωζώνης πρεπει να συμφώνησουν να διαγραψουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους, και το συντομότερο δυνατό για να ανακαμψει η Ελλάδα πιο γρήγορα: ολόκληρη η Ευρώπη θα είναι καλύτερα.
(Δείτε τα προηγούμενα άρθρα σχετικά με το θέμα αυτό: η διαγραφή του χρέους και σε άλλες χώρες, ισχυρές θετικοι επιπτώσεις τους για τη χώρα και τους γείτονές της, το μικρό μέγεθος αυτου του χρέους σε σχέση αλλα η αλλων)
Τα λάθη μπορουν να επιτρέψουν την πρόοδο, αν μαθουμε απο τα διδάγματα τους.
Σήμερα, το συνολικό δημόσιο και ιδιωτικό χρέος σε όλο τον κόσμο έφθασε 215% του παγκόσμιου ΑΕΠ και αυξάνεται. Ορισμένες χώρες είναι γίγαντες με πήλινα πόδια.
Ο εγωισμός και η υπερηφάνεια των λίγων απειλούν τον κόσμο. Ασυνηδεισια, άγνοια, ιδεολογίες και προκαταλήψεις τρίτων κανουν μερικές καταστάσεις χειρότερες.
Τα αναγνωρισμενα λαθη μπορουν να ειναι ελπιδοφόρα.
Marguerite Champeaux-Rousselot
Απόσπασμα από το ΔΝΤ στα αγγλικά, γερμανικά και γαλλικα :
http://www.imf.org/external/french/np/blog/2016/121216f.htm
« Greece’s debt is highly unsustainable and no amount of structural reforms will make it sustainable again without significant debt relief. Similarly, no amount of debt relief will allow Greece to return to robust growth without reforms. »
« Griechenlands Verschuldung ist in hohem Maße untragbar, und ohne Schuldenerleichterung werden selbst noch so umfangreiche Strukturreformen nicht in der Lage sein, die Verschuldung wieder auf ein tragfähiges Niveau zurückzuführen. Desgleichen wird selbst der größte Schuldenerlass kein robustes Wachstum ermöglichen, wenn er nicht mit Reformen einhergeht. »
« Quelles sont les conséquences pour l’allégement de la dette? La dette de la Grèce est hautement insoutenable et aucune réforme structurelle ne parviendra à lui rendre sa viabilité sans un allégement considérable. De même, aucun allégement de dette ne permettra à la Grèce de renouer avec une croissance robuste sans la mise en œuvre de réformes. »
A la découverte des mondes de Marguerite... 