Négociations… par Laertis TANAKIDIS, 20-06-2015

Négociations… par Laertis TANAKIDIS (samedi 20 Juin 2015)

Un dialogue est resté dans l’histoire et jette un éclairage à tout moment pendant les négociations entre les forts et faibles : il s’agit de cette fameuse négociation entre Athéniens et Méliens, racontée par l’historien Thucydide.

Les Athéniens ont débarqué avec de grosses troupes sur la petite île de Mélos (416 BC) et ont besoin que cette petite cité abandonne sa neutralité et se range de leur côté pour leur affrontement contre les Spartiates.
Il se fait, par conséquent, un dialogue entre cette puissance et cette petite cité, dialogue significatif et à méditer que Thucydide a conservé et qu’il a présenté de cette façon.

Extraits:

«Les Méliens : … À ce point où nous en sommes, il est naturel de recourir à de nombreux arguments et d’exprimer nos nombreuses réflexions.

Les Athéniens: … Dans les relations humaines, les raisonnements juridiques ont de la valeur lorsque ceux qui les invoquent sont à peu près égaux en force. À l’opposé, le fort impose ce que lui permet sa force et le faible s’abaisse autant que le lui impose sa faiblesse…  Ce que nous voulons maintenant vous dire, c’est que nous sommes venus ici dans l’intérêt de notre hégémonie et que tout ce que nous allons vous expliquer a pour but le salut de votre État. Nous voulons vous soumettre sans être gênés et sans vous détruire, chose qui est de notre intérêt commun.

Les Méliens : Comment est-il possible que nous ayons le même intérêt, nous à devenir vos esclaves, que vous, à nous soumettre ?!

Les Athéniens : Parce que vous, si vous acceptez d’être soumis, vous éviterez la destruction finale, et nous, nous aurons aussi gagné un avantage si nous ne vous détruisons pas.

Les Méliens : Pourquoi vous n’accepteriez pas que nous soyons amis au lieu d’être vos ennemis, que nous vivions en paix et que nous restions neutres ?

Les Athéniens: Ce qui nous blesse n’est pas tant votre haine que votre amitié qui serait interprétée comme un témoignage de notre faiblesse, alors que votre haine est, pour ceux que nous dominons, la preuve de notre force… Et les dieux et les gens suivent toujours une loi absolue de la nature, c’est-à-dire qu’ils imposent toujours leur pouvoir, s’ils ont la force d’y réussir. Cette loi, nous ne l’avons pas établie ni organisée les premiers nous-mêmes. Nous l’avons trouvée pour valable, et la suivons, comme la suivront pendant des siècles tous ceux qui nous succéderont…»

La «logique» qui parcourt ce dialogue est vérifiée encore et encore à travers les siècles.

Elle court aussi dans la négociation qui se fait récemment avec les prêteurs «partenaires».

Il est temps d’en venir aux conclusions nécessaires : il ne peut pas y avoir de dialogue égal pour un accord équilibré et mutuellement bénéfique dans le cadre institutionnel (FMI, UE, zone euro, BCE) que les puissants se sont réservé d’organiser eux-mêmes pour servir leurs propres intérêts et où ils ont piégé les pays faibles, comme le nôtre. Il faut sortir de ce combat avec les loups pour trouver la solution possible.

(Traduction par M.)

Le texte grec intégral ci-dessous a été  publié dans Aggelioforos.

Pour ceux qui veulent des détails historiques en français: Wikipedia.org/wiki/Dialogue_mélien

Le texte en grec:

Διαπραγματεύσεις, ΤΟΥ ΛΑΕΡΤΗ ΤΑΝΑΚΙΔΗ
( Δημοσιεύτηκε: Σάββατο, 20 Ιουνίου 2015 | ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ)

Εχει μείνει στην Ιστορία και ρίχνει τη βαριά σκιά του σε όλες τις κατά καιρούς διαπραγματεύσεις μεταξύ ισχυρών και αδυνάτων ο διάλογος – διαπραγμάτευση μεταξύ Αθηναίων και Μηλίων.
Οι Αθηναίοι αποβιβάζονται με στρατό στη Μήλο (416 π.Χ.) και απαιτούν από αυτή να εγκαταλείψει την ουδέτερη στάση της και να ταχθεί στο πλευρό τους στη σύγκρουσή τους με τους Λακεδαιμονίους. Γίνεται, λοιπόν, μεταξύ τους διάλογος. Τον διασώζει και τον παρουσιάζει με το δικό του τρόπο ο Θουκυδίδης. Αποσπάσματα:
«ΜΗΛΙΟΙ:… Στη θέση που βρισκόμαστε είναι φυσικό να καταφεύγουμε σε πολλά επιχειρήματα και να διατυπώνουμε πολλές σκέψεις.
ΑΘΗΝΑΙΟΙ:… Στις ανθρώπινες σχέσεις τα νομικά επιχειρήματα έχουν αξία, όταν εκείνοι που τα επικαλούνται είναι περίπου ισόπαλοι σε δύναμη. Αντίθετα ο ισχυρός επιβάλλει αυτό που του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύνατος υποχωρεί όσο του το επιβάλλει η αδυναμία του…
… Εκείνο που τώρα θέλουμε να σας πούμε είναι ότι ήρθαμε εδώ για το συμφέρον της ηγεμονίας μας και ότι τα όσα θα σας αναπτύξουμε έχουν σκοπό τη σωτηρία της πολιτείας σας. Θέλουμε να σας υποτάξουμε χωρίς να υποβληθούμε σε κόπο και χωρίς να σας καταστρέψουμε, πράγμα που είναι κοινό μας συμφέρον.
ΜΗΛΙΟΙ: Πώς είναι δυνατόν εμείς να έχουμε το ίδιο συμφέρον να γίνουμε δούλοι σας όσο εσείς έχετε να μας υποτάξετε;
ΑΘΗΝΑΙΟΙ: Επειδή εσείς, αν υποταχτείτε, θα αποφύγετε την έσχατη καταστροφή και εμείς θα έχουμε κέρδος, αν δεν σας καταστρέψουμε.
ΜΗΛΙΟΙ: Ωστε δε θα δεχόσαστε να είμαστε φίλοι αντί εχθροί σας, να ζούμε ειρηνικά και να παραμείνουμε ουδέτεροι;
ΑΘΗΝΑΙΟΙ: Δε μας βλάπτει τόσο η έχθρα σας όσο η φιλία σας, η οποία θα ερμηνευόταν ως τεκμήριο αδυναμίας μας, ενώ το μίσος σας είναι για όσους εξουσιάζουμε απόδειξη της δύναμης μας (!!!)…
… Και οι θεοί και οι άνθρωποι ακολουθούν πάντοτε έναν απόλυτο νόμο της φύσης, δηλαδή επιβάλλουν πάντοτε την εξουσία τους, αν έχουν τη δύναμη να το επιτύχουν. Το νόμο αυτό ούτε τον θεσπίσαμε ούτε τον εφαρμόσαμε πρώτοι εμείς. Τον βρήκαμε να ισχύει και τον ακολουθούμε, όπως θα τον ακολουθούν αιώνια όσοι μας διαδεχτούν…».
Η «λογική» του ιμπεριαλισμού που διατρέχει αυτόν το διάλογο επαληθεύεται ξανά και ξανά μέσα στους αιώνες. Διατρέχει και τη διαπραγμάτευση που γίνεται τελευταία με τους δανειστές «εταίρους».
Είναι πλέον καιρός να βγουν τα αναγκαία συμπεράσματα. Δεν μπορεί να γίνει ισότιμος διάλογος για αμοιβαία επωφελή συμφωνία μέσα στο θεσμικό πλαίσιο (ΔΝΤ, ΕΕ, ευρωζώνη, ΕΚΤ) το οποίο οργάνωσαν οι δυνατοί για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους και στο οποίο έχουν εγκλωβιστεί αδύνατες χώρες, όπως η δική μας. Η έξοδος από αυτήν τη λυκοσυμμαχία είναι η λύση.